45 Jaar geleden was ik 2 dagen oud. Mijn pap was toen 30 jaar. Een knappe verschijning al zeg ik het zelf.  Nu komende Maandag 11 Oktober zou hij 75 jaar zijn geworden.  Weer een verjaardag die we vieren zonder hem. Vaak zeggen we tegen elkaar dat zou hij nog moeten meemaken.  Of stel dat hij dat wist. Of maar goed dat hij dat niet weet. Pap is in 2007 overleden en al die tijd staat er een doos met oude truien en een koffertje met kokskleding bij ons op de zolder. Zijn stufjas hangt nog bij ons in de schuur. Aan hetzelfde nageltje waar hij die heeft opgehangen toen we de sleutel kregen. Laatst na een item van Lex Uiting heb ik die jas nog eens aangetrokken, maar de geur van pap was weg. Vorige week ben ik op de zolder  begonnen met opruimen. Daar stond het koffertje. Bij het openen kwam er een muffe reuk. En ook daar rook ik pap niet meer in. De doos met truien staat nog onaangeroerd.  Ik weet dat het tijd word om ook die op te ruimen. Dat pap zijn geur met de tijd is vervlogen. Onze kinderen hebben geen herinneringen aan hem. En ik weet dat je moet leven met de levenden en niet met de dode . Maar toch blijft het soms knagen hoe gemakkelijk iemand vergeten word.  Maar ook hoe goed het is als je die dag van zijn verjaardag een appje krijgt. Gewoon dat je dan weet dat er nog iemand aan hem denkt. En dat het je op dat moment goed doet. Maar goed. Ik heb besloten dat zijn stufjas blijft hangen, maar dat zijn kokskleding en zijn truien weggaan. Zonder zijn reuk maar vol met herinneringen.....