Pffff. Met een beetje zweet op mijn rug plof ik net neer op de bank.  Ik overpeins wat me net is gebeurd. Tjee dat was me een situatie zo vroeg op de morgen. De hele Sinterklaas periode moeten we zo goed mogelijk opletten. Opletten dat wij als ouders zijnde geen fouten maken. De pakjesbezorger is onze beste vriend . En de pakjes blijven  nonchalant staan totdat de kinderen in bed liggen. Soms zeg ik oh dat zijn de pakjes van de buren . Die geef ik vanavond wel even af. Maar goed. Afgelopen maandag heb ik samen met Mandy mijn zus(je) alle kadootjes ingepakt. Alles verdeeld in tassen en zakken. Deze is voor opa en oma Belfeld.  Deze is voor oma Blerick. Deze zijn voor 5 December. En toen systematisch verstopt. Een schoenkadootje uit een tas gehaald, want die wilde ik beneden  verstoppen zodat ik die deze week in een schoen kon leggen. Dus dat kadootje even achter de tv op onze slaapkamer gelegd. Zodat ik die later mee naar beneden kon nemen . Maar dat kadootje werd door mij vergeten. Dussss vanmorgen werd het kadootje gevonden door Britt. Uitgerekend Britt die nooit iets vind. Wanneer je vraagt pak me dit eens of dat boven. Dan word er 100 keer geroepen ik kan het niet vindennn . En nu valt haar oog op het schoenkadootje van Koen. Koen helemaal blij en pakt het meteen uit. Mijn hersenen draaien op volle toeren. En ik hoor mezelf stilletjes vloeken. En nu? Britt zoekt als een  dolle door het hele huis en ik ren er als een kip zonder kop er achteraan om te voorkomen dat die zakken niet gevonden worden. Huilend springt ze later in haar bed. Op de klok zie ik dat het inmiddels 8 uur is en de kinderen zijn nog niet aangetrokken en laat staan dat ze gegeten hebben. Ik kan alleen maar denken waar is die zak van 5 december???? En ineens schiet het mij te binnen. Ik grabbel in die zak en pak het eerste de beste kadootje met Britt haar naam erop. Ik sluip als een panter over de bovenverdieping en leg het pakje op de zoldertrap. Ik loop naar naar haar kamer en zeg huh wat ligt daar nou? De tranen van Britt maken plaats voor blijdschap en ze roept hoe kan dat nou? Daar had ik toch al gezocht. En het enigste wat ik stamel. Dat is minstens die prutspiet van school geweest. Het pakje word opengescheurd en een handbal tenue valt eruit. Shit bedenk ik me. Niet echt een schoenkadootje.  Maar haar gelukkige snoet maakte alles weer goed. Pffff weer een crisis getrotseerd.  Inmiddels was het bijna 8.20 uur. Boterhammen werden in de auto opgegeten.  Melk werd voor vertrek opgedronken. En om 8.33 uur waren ze beide veilig binnen op school. Helemaal in de ban van die prutspiet. Of tja. Eigenlijk was het prutsmama🤦‍♀️