Gisteren heb ik de kerstboom weer eens in elkaar geknutseld. En Ik moet zeggen dat die weer mooi staat. Onze kunstboom heeft bijna 6 jaar op de zolder gelegen. In die 6 jaar zijn er 2 wondertjes geboren. Waarvan we nooit gedacht hadden om ze te mogen krijgen. In 2005 zijn we getrouwd en meteen gestopt met de pil. Iedere maand was het spannend. Zal het? Maar iedere keer weer een teleurstelling.  Niet omdat ik menstrueerde. Mijn periode bleef uit. Of 1 x wel en dan vervolgens 6 maanden niet. Onderzoeken volgden. Kijkoperatie volgde . Behandelingen volgden. Fouten werden gemaakt. Totdat een gynaecologe mijn dossier voor zich kreeg en het gestuntel van een arts moe werd. Ze stuurde me in 2011 naar Maastricht . Daar moest ik eerst afvallen en viel ik 26 kilo af in 4 maanden tijd. In 2012 mochten we starten. Elke ochtend injecteerde ik me in mijn buik. Ik heb er wat huilend gezeten. Spuit in mijn hand en kijken waar ik die moest zetten tussen de blauwe plekken. Uiteindelijk mocht ik de belangrijkste spuit zetten. De pregnyll. Een hormoon die uit de urine van zwangere vrouwen word gehaald en een belangrijke bestanddeel ervan is. Daarom is hét werk wat Moeders voor Moeders doen ook hartstikke belangrijk. Ze komen aan huis met hun kratje met flessen waarin je je urine mag schenken. En die word dan 1x in week opgehaald en omgeruild voor een  kratje met lege flessen. Net als de melkboer vroeger. Alleen kwamen zij met volle flessen melk. Maar die spuit werd gezet en mijn eerste icsi poging zou een feit worden. 3 Follikels werden aangeprikt. Ik had pijnstilling gekregen en was zo stoned als een garnaal. Maar begreep meteen de gezichtsuitdrukking van de verpleegkundige. Het zou lastig worden want  een eitje was al uit elkaar gevallen. Een dag later kwam het bericht dat de éérste poging mislukt was. Alle eitjes waren uit elkaar gevallen. Een tijd vol verdriet volgde. En maakte de 2e poging nog meer spannend. Ik heb in die periode wat af gehuild en we hebben veel steun uit onze omgeving gekregen. De 2e behandeling ging alles meteen goed . En daar was in juli 2012 de terugplaatsing van een top embryo en 2 andere top embryo's gingen de vriezer in. In Maart 2013 werden we ouders van een meisje Britt en in 2016 kwam Koen ter wereld.  Nog een groot wonder die de diepvries overleefd heeft. En het nu nog vaak al snel te warm heeft. Wij hebben ontzettend veel geluk gehad. En zonder de pregnyll hadden wij geen 2 kinderen mogen krijgen. Hopelijk mogen de dames van Moeders voor Moeders nog veel deelnemers een kratje met flessen gaan brengen zodat andere mensen dezelfde kansen krijgen zoals wij die hebben gekregen.