De afgelopen maanden hebben wij verschillende keren de vraag gekregen hoe we het vol houden en of we het nog aankunnen. Vooral nu we 2 kinderen hebben met een rugzakje. Een rugzakje? Zelf zien wij het niet zo. En doet me zelfs denken aan de vraag wat we kregen net na de geboorte van Britt. Wat had je liever gehad. Britt met of zonder Turnersyndroom? Nee. Net als het Turnersyndroom Britt compleet maakt zoals ze is , maakt ADHD Koen compleet hoe hij is. Ook al is het soms lastig te handelen. En doet het ons verdriet dat hij zo vol in zijn hoofdje is. En dat andere kinderen en mensen je even willen zeggen dat hij zo druk en stout is. Tjee druk? Maar nee. Was ons niet opgevallen. En stout? Veeg eens voor je eigen voordeur. Anderen maken je het soms zo moeilijk.  En dan krijg je goed bedoelde advies. Je moet hem harder aanpakken. Je moet hem straf geven.  Maar hun rugzakje. Daar maken wij geen probleem van. In de loop van jaren zijn wij begonnen in het denken van mogelijkheden en oplossingen.  Niet in problemen. We groeien mee en stellen  onze verwachtingen bij. We surfen met de kinderen mee op hun eigen golf. En tuurlijk valt het soms niet mee. Maar hé. Is dat niet bij iedereen.  En ja een dag flink godveren of een moesson produceren kan ook opluchten. En het liefst zonder kinderen want anders krijg je te horen. Mama dich zeis K#t.......