Rebound. Het moment dat de ADHD medicatie is uitgewerkt.  Het moment waarop we soms zien dat de prikkels in alle hevigheid terugkomen. Je ziet dat het doelloos rondwandelen terugkomt. Zijn emoties gaan op en neer.  Het is ook het moment dat zijn concentratie verloren gaat in alle drukke gedachten in zijn hoofdje. En het moment dat zijn impulsiviteit toeneemt. Afgelopen week maakte hij onder het rijden de deur open. Geschrokken kijkt hij ons aan en roept beduusd . Dat was een prikkel. En ik kon mij alleen maar voor de kop slaan dat ik was vergeten te checken of het kinderslot er wel op zat. Want dat is wat je doet als ouder zijnde. Je probeert meestal alles te voorkomen.  Overal aan te denken . En nog kan er wat gebeuren. En dat hij er zelf niets aan kan doen, want zijn rem is geblokkeerd. Het moment dat hij zelf beseft dat hij baat heeft bij de medicatie, want dan is er rust in zijn hoofd en kan hij beter nadenken. Het moment dat zijn wangen en oren rood beginnen te worden waarop je weet dat het bijna bedtijd is voor hem. Het moment dat jezelf beseft dat ADHD bij hem hoort. Ook al is het soms moeilijk om te zien hoe hij worstelt met zichzelf.  Maar wel al heel trots op wat hij nu al heeft bereikt. ❤️