Ken je dat gevoel dat je soms iets doet waarvan je denkt. Ohhh neeeee. Overkomt mij dit nou? Vandaag ga ik zoals wel vaker Britt met de fiets op school ophalen. Ik ben thuis nog even bezig met de boodschappen opruimen.  Ik heb Koen net in bed liggen en zie dat het allang tijd is om naar school te fietsen. Met een rot vaart fiets ik vol overgave naar school. En aangezien ze de markt zijn aan het opbouwen sjees ik tussen de kraampjes door met mijn fiets. Bij de fietsenstalling zet ik mijn fiets neer en wacht op Britt. Toen de school uit was liepen Britt en haar vriendinnetje Lotte met mij mee naar de fiets. Daar aangekomen valt mijn oog op een groot stuk zwart stof Ik denk wat is dit. Haal het van het fietsstoeltje af en heb warempel mijn eigen badpak in mijn handen. Ik krijg een lachstuip. Wat moet dat gek hebben uitgezien.  Alsof ik snel ben gaan fietsen om mijn badpak droog te krijgen. Wat zal die gewapperd hebben op weg naar school. Stel je voor dat ik mijn badpak was verloren onderweg. Daar was ik dus nooit achtergekomen waar die in godsnaam gebleven was. Pffff. Ik weer🙈🤣🤣🤣