Slik. Mijn kikker is voor even weg in mijn keel. De gezonde spanning in mijn buik zal nog wel blijven zitten tot morgenvroeg 9 uur. Meermaals geoefend. De kleuren rood en groen.  Soms waren ze beide blauw. En ja. Niet knuffelen ,handen wassen en op tijd naar de wc. En meteen lopen naar Juffrouw Hanneke. Vooral dat. Kon ik hem maar even besturen. Zender in zijn nek en ik met afstandbediening aan de poort en hem veilig naar zijn juf besturen. Tjee als dat zou kunnen. Dan plakte ik meteen nog een track en trace sticker op zijn billen. Aangezien hij ook nog vaak zijn eigen weg gaat. En onderweg nog van alles uitvoert. Vraag je Koen een ui te pakken. Hoor je ineens de droger lopen en heb je de wasmachine aanstaan zonder was maar wel met een hele fles wasmiddel en wasverzachter tot de laatste druppel leeg geschud in de daarvoor bedoelde bakjes. Ik wil je hellepe mama. Op zo'n momenten voel ik de grijze haren groeien op mijn hoofd. Die Koen. 1 April werd uiteindelijk een grap. Vorige week kwam Britt onverwachts in het ziekenhuis terecht. En morgen. Is het voor de echt. Dan gaat hij naar de grote school. Zijn rugzak staat klaar. Bakje aardbeien in de koelkast. Boterhammen smeer ik morgenvroeg en dan lopen we met ons drieën naar school. En dan loop ik alleen terug.  Helemaal alleen. Het liefst zou ik een klein muisje willen zijn. Kijken wat hij doet. Mijn kleine grote vent. Die met mij wil trouwen. Gaat eindelijk naar school.......Het zal me benieuwen 🙈