Vanmorgen had Koen weer een leuke morgen op het kinderdagverblijf.  Om 9 uur heb ik hem daar afgeleverd en om 13 uur op het nippertje gehaald. Britt heeft nog kerstvakantie. En zijn we vanmorgen wezen ontbijten en winkelen. Pop Maud moest ook mee en Britt zou haar wel even dragen. Na het ontbijt bij de Hema gingen we op pad. Samen naar de schoenenwinkel om regenlaarzen te gaan kopen.  Kippetje eitje zou je zeggen. Onderweg heeft iedereen mij kunnen horen  roepen Britt schiet op. Loop door. Is ze bijna bij me zie ik in de verte de muts van de pop liggen. Dus Britt rent weer terug om vervolgens weer op haar dooie gemak naar ons toe te komen slenteren. Na de regenlaarzen te hebben gescoord besloot Britt dat ze ze wilde aanhouden. En elke kleine beetje regenplas dat er nog lag besloot ze om er in te springen. Niet kijkend naar de vele pruuse die verschrikt een stapje opzij sprongen om geen natte schoenen te krijgen. Al lopend naar de andere winkels op mijn to do lijstje draaien mijn moeder die ook mee was en ik ons om. In de verte zie ik Britt aan komen lopen. Haar pop ligt in haar armen en vertederd kijkt ze die aan en geeft ze Maud kusjes . Ze kijkt niets aan en mensen die ze tegemoet loopt splitsen vanzelf op en draaien zich om naar dit bijzonder moment te kijken. Wat een liefde straalt van haar gezicht. Even voelde ik zo'n huppeltje in mijn hart van geluk. Bij de Kruidvat naar buiten gelopen is Britt de schoen van de pop kwijt en hoor ik haar schreeuwen. Houd de dief waar is mijn schoen van de baby. Verschrikt zie ik enkele mensen opkijken en loop ik snel naar haar toe om binnen bij de Kruidvat het schoentje aangereikt te krijgen. Buiten gekomen pak ik de andere schoen ook van de pop af en kijkt Britt me verontwaardigd aan. Mijn pop krijgt het koud. En stopt de pop als een professionele drager onder haar jas. Op weg naar de auto stoppen we bij de Vietnamees om een loempia te eten en is Britt de pop moe. Ze haalt die te voorschijn en dropt die op straat met het gezichtje op de stenen. Ik zie mensen grinniken. De liefde voor de pop was op dat moment klaar en Britt had nu haar aandacht nodig om te smullen. Thuisgekomen heb ik de pop niet meer gezien . Die zal wel weer ergens liggen. Wachtend op een volgend uitje......