D-day.

Vanmorgen om 6.30 uur was het zover.  Britt moest opstaan omdat we om 7 uur in het ziekenhuis moesten zijn. Ik wil niet. Bel maar af, was het eerste wat ze zei. Maar nee. Onder het huilen trok ze zich aan en  en eenmaal klaar zijn we snel vertrokken naar het ziekenhuis. Daar aangekomen kreeg ze de operatie kleren aan en ging ze lekker spelen. Hoewel dat spelen van korte duur was want al snel genoeg werd ze opgehaald. Op de operatiekamer heeft Britt gevochten als een leeuw.  Met 4 man sterk hebben we haar vastgehouden en bij het weggaan hoorde ik iemand zeggen bedank hè mama van Britt. Slik. De tranen brandden in mijn keel.  En heldhaftig slik ik ze weg. Dit hebben we weer gehad. Op de recovery zat ze al rechtop en mocht ze al snel genoeg mee naar de afdeling. Nu ik dit schrijf zit ik langs haar bed. Ze drinkt maar die waterijsjes vind ze maar niks. Ze heeft liever cornetto's . Maar dan heeft ze een probleem. We hebben 24 raketijsjes in de vriezer! Vanmiddag weer lekker naar huis en dan weer goed aansterken van deze vervelende ingreep. En lekker soebelen op de raketjes.