Och wie had dat gedacht op 1 januari 2020. Met knallende kurken zijn we het nieuwe jaar ingegaan. We hebben elkaar al het goede gewenst. Onze goede voornemens met elkaar besproken. En dan moeten we plotseling afscheid nemen van ome Thé.  Ineens is hij er niet meer . Ineens is het stil. Geen fiets meer voor de deur wanneer hij polshoogte komt nemen hoe het bij ons thuis gaat. De kinderen die opa Thé niet meer kunnen knuffelen. Nee zo hadden we het begin van 2020 ons niet voorgesteld.  We volgen allemaal het nieuws en vinden het erg wat er in China zich afspeelt.  Maar het is nog een ver van ons bed show en we leven ons leven. Vaak rennen we ons ook voorbij en houden we met zn allen die ene bal omhoog. En dan. Zie je op het nieuws dat er in Europa ook mensen besmet raken. En ineens is het heel dichtbij. Mensen om jè heen waar het o zo vanzelfsprekend was om even een knuffel te geven.  Dat mag niet meer. 1.5 meter afstand wat ineens zo vanzelfsprekend is. De kinderen niet meer naar school. Al het nieuws wat soms angstvallig gevolgd word. En dan het gehamster.  Wc papier is een collectors item geworden net als bloem en paracetamol. Nee. Dit had ik niet gewild voor 2020. Mensen die in hun huizen moeten blijven en werken. Verplegend personeel wat intens geleefd word.  En veel ellende zien en meemaken. Bah. 2020 is nog maar zo kort bezig.  En er is al zoveel gebeurd. We hebben ook veel vragen en zijn ook angstig. Hoelang moeten we zo leven? En wanneer stopt deze nachtmerrie? Thuis voelen we ons veilig. Maar daarbuiten.... En dan het missen van iedereen. Mijn familie. Mam en tante Wies die alleen zitten. En mijn ooms en tantes. Mijn zus en haar gezin. Ik ben blij dat ik mijn vriendin om de hoek heb wonen dat ik haar nog even kan zien. Maar de andere vriendinnen.  Die mis ik ook ontzettend. En de lol die we hebben. Maar wat ik wel zie is de verbroedering van de mensen. En de mensen die stinkend hun best doen om alles goed te laten verlopen. Met name ook de basisschool waar Britt en Koen op zit. De Whatsapp groepjes van de klassen. Je voelt je niet alleen in deze situatie en de leerkrachten roeien met de riemen die ze hebben. Om het je zo gemakkelijk mogelijk te maken als ouder zijnde. Maar goed. Het is woensdag 15 April 2020. Hopelijk kunnen we snel onder onze steen uitrukken maar ik betwijfel het en moeten we er maar het beste van maken.  Er zit niets anders op. Oei 09.49 uur de kinderen slapen nog. School begint vandaag wat later want soms hebben ze dit even nodig. Ohh en deze duizendpoot ook. Blijf gezond. Hou 1.5 meter afstand en doe lief tegen elkaar. Ook wanneer die ene net het laatste pak wc papier voor je neus weggrist😜