Nu Britt in groep 3 zit en Koen over een aantal maanden naar school gaat gaan mijn gedachtes vaak terug naar mijn basisschoolperiode. Een periode waar ik mooie herinneringen aan heb maar ook zeer zeker minder leuke herinneringen.  Soms krijg ik zo'n flashbacks. Bv als ik bij Britt in de klas kom en de bekers zie staan. Dan zie ik de bruine bekers weer voor me waar we schoolmelk in kregen. Melk iets wat ik nu nog niet lekker vind. Dan zie ik me nog zitten bij juffrouw Bernadette op haar schoot. Een hele lieve juf vond ik dat. En voelde ik me echt op mijn gemak bij haar. En ging ik met veel plezier naar school. Behalve als juffrouw Loes kwam invallen. Dan kroop ik het liefst ergens waar ze me niet kon vinden.  Juf Loes was een juf waar ik erg bang voor was. Ze was groot statig en ze zag werkelijk alles. Ze had een ketting om met een oog eraan. Dat was haar extra oog die alles zag. Tjee de rillingen lopen me nu nog over mijn rug als ik eraan terugdenk. Twee andere juffen in het bijzonder heb ik heel veel aan gehad.  Juffrouw Jenny en juffrouw Onnie. 2 juffen die altijd een speciaal plekje hebben gehad. En veels te jong zijn gestorven. Meneer Schaar. De muziekleraar. Wat heeft het lang geduurd voordat ik meneer Sjraar kon zeggen. En nu nog zie ik meer weer zitten bij de origami knutselles. Waar we een mobiel hebben gemaakt die jaren op mijn slaapkamer heeft gehangen. Meneer Schreurs die prachtige verhalen kon vertellen. Maar wat een bijzondere tijd was dat. Totdat ik wat ouder werd. En school niet meer zo leuk vond. Waar ik vaak huilend naar huis liep. Waar ik moeite had met rekenen en soms daarop werd afgerekend door anderen. Kinderen in mijn klas die mijn tijd op school soms tot een hel maakte. En spullen van mij kapot maakte of me na school op wachte. En uitschelden werd vaste prik. Wat vond  ik het verschrikkelijk toen ze mij uitscholden voor ongestelde stoeptegel. Tjee. Nu moet ik erom lachen want hoe komen ze in godsnaam op dat woord. Maar toen...... Tot er aan de bel werd getrokken en het pesten ophield. Gelukkig . Ik kon me weer lekker voelen op school. En mijn laatste jaar werd een feit. Op de middelbare school werkte ik in een supermarkt. En een moeder van een van mijn oud klasgenoten die op mij neerkeken vanwege mijn rekenen. Vroeg aan me hoe het ging en of ik mee kon op de toenmalige huishoudschool. Haar dochter deed het super op de mavo . Ik zeg het gaat super op de Havo. Die blik in haar ogen geven me nu nog voldoening. Mensen kunnen je maken of breken. Maar het is aan jezelf of je je laat breken en onder die ongestelde stoeptegel kruipt. Ik ben mezelf gebleven met hier en daar een litteken en ervaring rijker.....  Never give  up!