15 jaar geleden❤

Voordat we trouwden kregen we van verschillende mensen de vraag wanneer we in het huwelijksbootje gingen stappen. Tja. Dezelfde vraag met uiteenlopende antwoorden kregen ze van ons. Op de vraag van een vage kennis antwoordde ik. Wanneer ga je op vakantie? Want als je weggaat dan trouwen wij. Maar een iemand kreeg iedere keer hetzelfde antwoord. Uhhh. Ik heb zin in een feestje. Wanneer trouwen jullie? En steevast antwoordde we. Als Isa goed kan lopen. En zo was het. In 2004 besloten  we dat het tijd werd voor het fel begeerde boterbriefje en  werden de voorbereidingen getroffen . 250 Uitnodigingen gingen  de deur uit. Boszicht werd besproken vanwege de goede afzuiging voor pap zijn copd . Een band kwam spelen. De jaguar was geregeld als trouwauto. De honeymoonkamer werd geregeld in Chateau de Holtmühle. Daar waar we elkaar buiten hadden ontmoet. Onze kleding was gekocht. En Isa werd ons bruidsmeisje😍. En de voorpret kon beginnen. De zaterdag voordat we gingen trouwen werden we apart opgehaald voor onze vrijgezellenfeest.  Waar we leuke dingen gingen doen. Tegen de avond kregen we een lekker buffet bij Truus aan de maas in Belfeld. En zouden we opgehaald worden door een touringcar. Maar dat ging niet door. Aan het buffet zat Pierrot met een verbeten wit gezicht met een glas bier voor zich. En een dik knie. Wat bleek . Bij het sumoworstelen bleef hij achter een mat hangen en viel. Waarop schone broer Paul op hem viel en krakkkkk. 😱 Paul kon er niets aan doen. Er werd naar de knie gekeken en besloten om toch even naar de eerste hulp te gaan. Een paar uur later werd duidelijk dat alles afgeblazen kon worden. Knie en kruisbanden gescheurd.  En toen was er paniek. Pierrot kreeg een brace  mee naar huis maar zijn broek van zijn trouwpak kreeg hij dan niet aan. Ohjeetje. De gipskamer werd gebeld en we konden komen om een brace op maat te maken. Pierrot zijn broek werd meegenomen en ja hoor. Het paste. En toen was het zaterdag. Wat een prachtige dag was dat. Genoten met een grote G. De vrachtwagens die buiten stonden.  Mijn handbalteampje van de jeugd.  Familie en vrienden. Het grote feest in de avond. Onze nacht in het Chateau. De sleutel van de kamer per ongeluk meegenomen dus kon ik die weer terugbrengen. Nu terugkijkend op de vele foto's hebben we van veel mensen afscheid moeten nemen. Waaronder pap en ome Thé. Maar deze prachtige herinneringen zijn voor altijd blijvend.  Alhoewel trouwen op krukken voor Pierrot niet gemakkelijk is geweest. Mijn bikkel en steun en toeverlaat❤

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.