Kijk eens naar buiten. Zie je in de Ruijsstraat een groot licht stralen? Dat zijn Pierrot en ik.  Twee grote trotse ouders. Britt heeft vanvond haar spreekbeurt gehouden. Heel even kreeg ik een kikker in mijn keel. Zo'n emo moment.  Tja het is dan ook op 10 Maart 10 jaar geleden dat ze werd geboren. Elk jaar rond deze tijd laat je toch je gedachten nog een keer gaan. 5 Maart 2013 werd ik opgenomen.  En 5 dagen later werd ze geboren. Met een dik rechtervoetje. We hoefde ons vooralsnog geen zorgen te maken.  Zelf viel het ons op dat ze er toch nog opgezwollen uit zag. En achteraf vraag je je af waarom  het  je niet eerder was opgevallen. Vorig jaar viel mij pas de verdikte nekplooi op. Maar goed. Britt werd bloed afgenomen en op vrijdag 15 maart kregen wij de uitslag. Turnersyndroom in alle cellen.  Eindelijk duidelijkheid. Nu bijna 10 jaar later gaat Britt in haar klas vertellen dat ze het Turnersyndroom heeft. Ze heeft er er heel moeilijk mee gehad en ze zal het ook nog moeilijk gaan krijgen.  Maar het feit dat ze vorig jaar nog niet eens in haar informatie klapper wilde kijken en alle vluchtwegen al had gehad. Is ze toch de strijd met  haar acceptatie proces begonnen.  En man o man. Wat heeft ze een hoop stappen gemaakt. Zoveel dat ze het dinsdag op school gaat vertellen.  Ut wuurt tied mam. Dat waren haar woorden. Wat zijn we trots. Onze kleine grote meid.  Een topper is ze....😍