Zo. Nog even en dan naar bed. Net de vastelaovendspullen opgeruimd en de huiskamer en raam versierd. Ik ben benieuwd wat Britt morgenvroeg gaat zeggen. Zondag word ze alweer 6. Mijn gedachten dwalen de laatste dagen af en beleef ik  die onzekere tijd weer opnieuw.  Ik werd op 5 Maart 2013 opgenomen met zwangerschapsvergiftiging. Mijn bloeddruk was ondanks de medicatie veel te hoog en ik zag sterretjes en had hoofdpijn. Op woensdagmorgen 6 Maart werd ik ineens met spoed weggereden naar de verloskamer. Britt haar hartslag stopte er even  mee om vervolgens weer te slaan maar onregelmatig. Pierrot werd opgeroepen en er werd bekeken of ze Britt meteen gingen halen. Maar Britt haar hart begon weer regelmatig te slaan en ik werd vrijdag ingeleid. Die dag en zaterdag gebeurde er niets. Op zondag wilde ze de vliezen breken maar mijn ontsluiting was weer dicht gegaan. Opeens viel Britt haar hartslag weer  bijna weg en bleef het gevaarlijk laag. Weer werd ik naar de ok gereden en werd er een spoedkeizersnede uitgevoerd. Britt had het moeilijk en kon zich niet warm houden en haar suiker was te hoog. Ze dronk niet en er werd besloten dat ze in de couveuse moest met een infuus in haar hoofdje. Drie dagen heeft ze daar gelegen en toen mocht ze bij mij op de kamer. Wat een liefde kun je voelen voor je kinderen.  En wat een wonder hebben we mogen ervaren. Nu word ze zondag 10 Maart 6 jaar. En groeit ze uit tot een echt dametje die weet wat ze wel en niet wil......