Bij het avondeten komen vaak de verhalen op tafel.  Wie er straf heeft gehad. Dat de klok in de koffiekamer omlaag viel. Dat ik een appeltaart moet bakken voor de juf en meester.  En onder het vertellen word er gewiebeld op de stoel en verteld Britt het verhaal met haar hele gezicht. Mam. Pap. Oh oh nu gaat het komen. Altijd een verrassing wat er uit haar mondje gaat komen en al bijtend op onze lip om niet in lachen  uit te barsten. Stel je eens voor dat pap Koen is . En ik ben jij. En Koen is vader en ik moeder. Met haar wijsvingertje erbij word er druk naar ons gewezen . Pierrot en ik kijken elkaar aan en we zien elkaar denken. Van wat er in godsnaam komen gaat.  Als wij jullie ouders waren dan wisten wij het wel. Dan stuurden wij jullie ook vroeg naar bed. En dan gingen wij ook stiekem pizza, sushi en chippies eten . Net zoals jullie dat doen. Oh oh. Ik voel een flashback opkomen . Vroeger wanneer pap thuis kwam van het werk. Dan sloop ik uit mijn bed en ging ik zachtjes in het trapgat zitten. Mijn vader was chefkok en kwam altijd laat thuis. En dan vond ik het ook oneerlijk dat wij al in bed lagen. En dat ze misschien beneden wat lekkers aan het eten waren. Dus ja. Die stel je voor van Britt kwam me wel bekend voor. 🙈🤣