Eerste Pinksterdag en we zitten buiten. Het is stil buiten.  Soms hoor je kinderstemmen. Maar wat we normaal horen met Pinksteren dat horen we nu niet. Geen getoeter.  Geen daar gaan we weer! Geen oehlalala!  Niet even over de kermis lopen met 2 opgedraaide kinderen.  Geen pretoogjes van Koen in de carrousel. En geen zenuwachtige Britt die wel in de achtbaan wil maar niet echt durft. Geen touwtje trekken en geen raar gevoel in mijn buik al zittend in de spin. Alhoewel dat laatste ben ik wel blij om. Vroeger als kind vond ik de kermis leuk en spannend.  Ik ging ook overal in en het kon me niet hard genoeg aan. Nu ben ik blij als ik het overleef in de carrousel. Wie had dat gedacht.  Pinksteren zonder kermis vieren. Weer iets waar we ons voor moeten aanpassen . Maar voor de kermisexploitanten is het veel erger. Hopelijk zien we ze snel weer in hun hokjes zitten. En horen we volgend jaar met Pinksteren onder het genot van een heerlijk stukje aardbeienvlaai. Daar gaan we weer!!! Oehlalala!