Ken je dat? Een brief die net in het weekend of op vrijdag in de bus valt. Waarvan je gemoedsstemming in de stress, verdriet en over gaat in boosheid? Nee het is geen blauwe envelop. En geen van justitie wegens te hard rijden. Was het maar waar, want dan betaalde ik die en ging ik verder. Nee. Het was een brief van het Radboud. Britt haar groeihormonen zijn te duur en het ziekenhuis stapt over op een ander merk wat goedkoper is. Britt doet het goed op deze hormonen en we dienen het elke avond voor het slapen gaan met een naadloze drukpen. Het word als het ware met hoge druk onder haar huid geschoten. In het begin zat ze voor me met een dik betraand gezichtje en hield ze haar handjes op haar boven beentjes. Niet pijn doen hè mama.  Niet pijn doen. En toch waren wij het met het verplegend personeel van het Radboud eens dat deze manier van toedienen het beste was. Gewoon Naaldloos. Op de huid drukken schieten en weghalen. Geen 10 tellen  de naald in haar bovenbeen laten zitten. Een naald waar ze apathisch voor is en wat voor veel stress zorgt. Het goedkopere groeihormoon wat ze nu willen, kan alleen maar met een naald toegediend worden. Dus je begrijpt dat we daar niet blij mee zijn en dat ik morgen eens ga rondbellen. Plus. Hoe gaat ze het doen op deze hormoon. Misschien meer controle.  En ze zal weer bloed moeten prikken wat we beloofd hadden dat ze het voorlopig niet meer hoeft. Ik word er soms moedeloos van. En zoals bijna iedere ouder wil je de pijn en angst en ongemakken van je kind overnemen. Maar goed. Híer komt ze ook wel weer overheen als het niet anders kan. Maar we gaan het eerst proberen of ze daar eigen groeihormoon kan behouden. Ik heb er alleen een hard hoofd in🥺