Ik neem jullie even mee naar de afgelopen weken. Weken van goede en slechte dagen. Af en toe vind ik het lastig wat ik wel of niet moet beschrijven.  Moet ik om de waarheid heen schrijven. Moet ik het moederschap romantiseren? Want soms vind ik er dus echt niets aan. Het gevlieg, het geregel en ja soms vergeet ik door alle hectiek dingen. Ben ik geestelijk soms zo moe waardoor mijn huishouden verslonst en ik achter de feiten aanloop. En ja ook dat weet ik dat dat dus niet handig is. Maar ik ben ook maar een mens en echt geen robot.

Dus het is de laatste tijd wat rommeliger geweest.  Mijn keukenkastjes zijn inmiddels gesopt en komende week staan meer dingen op de planning om te soppen en op te ruimen. Even prioriteiten stellen.

Maar goed. Genoeg over mijn huishoudelijke kwaliteiten. Voor de vakantie zijn we met Koen terecht gekomen bij een nieuwe organisatie met een nieuwe psychiater.  Die zag aan Koen dat Koen meer autisme liet zien dan dat wat gediagnosticeerd is geworden. Koen kreeg nieuwe medicatie en zo zijn we de vakantie ingegaan. Koen werd wel wat rustiger maar zijn impulsiviteit kwam meer naar voren. Evenals werd zijn hongergevoel ontzettend verstrerkt. Veel onrust in huis. Weer contact opgenomen. Zijn nieuwe psychiater was ziek. Uiteindelijk dus langdurig ziek waardoor we inmiddels alweer 2 nieuwe psychiaters deze afgelopen weken hebben gesproken.

De laatste heeft de nieuwe medicatie gestopt. Koen komt niet aan werken toe. Op school ging het niet goed want Koen was te moe om in de klas te kunnen functioneren. In de vakantie heb ik aangegeven dat ik vind dat Koen opnieuw bekeken moest worden. Dus daar krijgen we binnekort de uitslag van.

Nog steeds ben ik van mening dat je beter een been kan breken, want dan is het gemakkelijk. Gemakkelijker voor Koen, want dan ziet de buitenwereld dat er wat aan de hand is. Nu blijf je bezig met uitleg geven. Mensen die je niet begrijpen. Mensen die je ongevraagd commentaar geven. Mensen die je willen vertellen dat je structuur moet bieden. Op zo'n momenten bedenk ik me vaak of ik dit ook zou krijgen bij een gebroken arm of been. Want tja dit mat me ook af. Dit maakt moederschap zo moeilijk en begin je soms te twijfelen aan jezelf.

Maar goed. Inmiddels heb ik de was gevouwen en een nieuwe was aangezet . Voor nu plons ik  het zwembad in. 

Fijne dag.........en word vervolgd......