Weet je waar ik blij van word. Van niets tot iets  maken. Kijken wat er nog ligt. En daar de heerlijkste gerechten van maken.  Zo ook een heerlijk uiensoep gemaakt. Met de ingrediënten die ik nog had liggen. Even mijn verstand op nul gezet.  Het mes laten glijden  door de uien. De heerlijke knoflook geur die vrij komt wanneer ik die met het mes  grof in stukjes hak. Al rommelend tussen de kruiden  hou ik de uien in de gaten die aan het carameliseren zijn . Zachtjes roer ik ze even om. Tegelijkertijd kook ik de krieltjes alvast af om ze tegen etenstijd met een scheutje olijfolie zeezout rozemarijn en tijm in de oven te schuiven. De witlof staat al gesneden  in het water. Tjee. Ik was helemaal in mijn element en echt aan het genieten.  Ik vind het ook heerlijk om voor grotere gezelschappen te koken. Hun te verwennen met lekkere gerechten. Hun gezichten te zien wanneer ze mijn gerechten proeven. Op deze momenten kom ik echt tot rust. En voel ik me dichterbij mijn vader. Ik vind het jammer dat hij me qua koken niet heeft zien groeien. Ik begon met frikadellen te bakken en wachtte totdat ze van binnen ook bruin werden. Ik zie hem nog schuddenbuiken van het lachen. Soms zie ik het zo voor me. Net als pap werken als chefkok. Maar ik denk dat ik toch liever kook voor de mensen om me heen. Zodat ik hun gezichten live zie genieten van mijn gerechten.