Afgelopen woensdagmiddag kwamen wij weer thuis na een verblijf van 5 dagen en 4 nachten in het Viecurie kinderafdeling B3. Kamer 304. Kamer 304 waar we voor de 2e keer dit jaar gelogeerd hebben. Een kamer met een prachtige schildpad op de muur. Een slaapbank, een supersonisch bed met het o zo geweldig rood knopje. Een knopje wat Britt helemaal geweldig vond. En er het liefst zo vaak mogelijk op drukte. Wat ik gelukkig kon tegen houden. Maar er werd me wel verteld dat die lieve verpleegsters tenminste snel kwamen als ze die belde. Dat doe jij thuis niet als ik jou roep🙈. De dagen in het ziekenhuis zag ik hoe de verpleegsters de benen onder hun kont uitrennen en niets is hun teveel. De ene keer spelen ze voor tandenfee en de andere keer zijn ze bff met Britt.  Ik zie hoe ze de tranen wegvegen bij Britt wanneer Britt hun vroeg ga ik dood . Maar nee Britt en weer werd Britt gerustgesteld.  Ik zag hoe ze hun best deden om Britt bloed te laten prikken . Alles werd uit de kast gehaald zelfs een potje zeepsop om bellen te blazen.  Ik zag hoe ze luisterden naar Britt wanneer ze aangaf hoe ze de antibiotica moesten spuiten in haar infuus. Ik zag ook hoe haar kinderarts kwam kijken omdat hij haar naam op de lijst zag staan. Ik zag de pedagogische dames hun best doen om de kinderen met alles te begeleiden.  En ook de ouders.  Er word niet alleen goed voor Britt gezorgd.  Maar ook voor mij. Elke morgen een lekker ontbijt. En hoe gaat het met mams? Soms je zorgen kunnen delen en er word naar je geluisterd en met je meegedacht.  Begrijp me niet verkeerd ik ben blij dat we thuis zijn. Maar ik ben alle dames van B3 ontzettend dankbaar dat ze dit verblijf in het ziekenhuis het ons gemakkelijker hebben gemaakt. En vooral in deze moeilijke tijd wil ik gewoon aangeven dat ze allemaal toppers zijn. Dankjewel weer!