Het is 6 uur wanneer ik wakker schrik. Ik hoor Britt een hoestbui krijgen en tegelijk kreunen en zachtjes huilen. Meteen sta ik weer op mijn beide benen terug in die slechte film. Die film die zorgt dat heel de wereld in rep en roer is. Een film waarvan ik me af en toe afvraag wanneer het einde in zicht is. Deze film die ervoor zorgt dat de een zijn billen met zijdezachte wc papier kan afvegen terwijl de ander een proefabonnement op de krant moet nemen om zijn gat ermee af te kunnen poetsen. Dezelfde film waar veel mensen hebben laten zien dat chips hun eerste levensbehoefte is. En dat ze in hun volgend leven terugkomen als hamster van de Albert Heijn. En dan niet te vergeten de hygienecode wat opgeschroefd is. En wat zeer zeker nageleefd moet worden in deze hele slechte film. Wie had dat gedacht dat we terecht zouden komen in deze film? Soms vergeet ik het als ik bezig ben. En dan hoor ik die regisseur nog net niet Cut roepen. En sta ik meteen weer stil bij die angst en onbehagelijke gevoel dat deze slechte film veel delen gaat krijgen. We zijn er nog lang niet. En hopelijk gaat deze  slechte film toch een happy ending krijgen. We zullen het gaan meemaken. Eerst maar eens kijken dat Britt beter gaat worden en dat de antibiotica snel gaat aanslaan. Leef de regels na en blijf gezond 😘😘