Er is iets wat me stoort.  Iets wat ik echt niet leuk vind. Het begon al jaren geleden. Ik had mooie witte klompen gekregen. Die in het stenen tijdperk hartstikke in waren. We waren  aan het buiten  spelen. Tikkertje of verstoppertje. Ik weet dat ik snel moest wegrennen en bijna tegen een boom botste en uitglee. Ja uitglee en niet over een banaan. Maar over een drol. Een drol met wormen welteverstaan. Die nu onder mijn nieuwe witte klompen zat uitgesmeerd. Het huilen stond me nader dan het lachen en mijn buikspieren werden getraind om niet te gaan kokhalsen.  Wie mijn klompen heeft schoongemaakt weet ik niet meer. Wel weet ik het zeker dat het niet mijn vader was, want wanneer er een hond voor de deur gepoept had dan ging mijn vader gehuld in sjaals en met een sjaal voor de mond die drol opruimen. Zijn hele scheldrepertoire werd opgenoemd en al kokhalzend werd die drol goed opgeruimd. Wanneer Puck op straat poept dan ruim ik het op. En als ik een zakje ben vergeten dan bel ik bij de mensen aan of ze misschien een boterhamzakje hebben. Maar de afgelopen tijd word poep op de stoep steeds erger. Ik heb me ook voorgenomen dat zodra er eentje voor de deur poept en het baasje ruimt het niet op dat ik het ga nabrengen. Dan druk ik die drol in zijn handen en zeg alstublieft. Dat is je hond verloren. Nu vanmorgen laat ik Puck uit. Kom ik 7 meter voor het hondenuitlaatveld een taart tegen op de stoep. Zeer professioneel in elkaar gedraaide drol. Je maakt me niets wijs dat je die hond niet snel had mee kunnen trekken naar het veldje. Want met deze taart  is het baasje gewoon blijven staan en heeft ie erna gekeken. En het ergste is. Het baasje is gewoon doorgelopen zonder het op te ruimen. Man man wat een...... Jammer dat deze soort baasjes het verpest voor andere hondenbezitters die het wel opruimen. Wanneer je een zwakke maag hebt dan zou ik niet kijken naar die taart hier beneden.