Ik heb er een allergie bij. Naast allergisch te zijn voor bv spinazie, koud weer en sommige mensen. Ben ik sinds gisteren hartstikke allergisch voor wachtlijsten. Ik krijg er koude rillingen, hartkloppingen, kikker in mijn keel en een enorme boosheid van. Die op momenten samen gaan met machteloosheid. Precies dat. En soms lucht het even op om een traantje te laten en dan weer verder te gaan. Inmiddels zitten we op de 4e psychiater te wachten. We hebben een 3e contactpersoon bij het sociaal wijkteam. Die ons zorg voor Koen had beloofd. Zorg die we in het najaar hadden aangevraagd. Gewoon heel simpel. Naschoolse opvang voor kinderen met autisme. Spelen met andere kinderen. Kinderen die je begrijpen.  Die je nemen zoals je bent. Gewoon een kind die moeite heeft om de buitenwereld te begrijpen. Die soms zo enorm boos kan worden . En het liefst overal tegen aan schopt. Puur omdat hij het zelf even niet meer kan overzien. De eenzaamheid die hij ervaart en ziet hoe andere kinderen wel met elkaar afspreken. En Koen.  Die zit weer thuis op de bank. Want tja. Gisteren te horen gekregen dat de wachtlijst langer is dan dat ons werd beloofd. Tot zeker na de grote vakantie.  Dan hopen we plek voor uw zoon te hebben. Dan staan we een jaar op een wachtlijst.  Gewoon om een kind te laten spelen..En ons even te ontlasten. Meer vraag ik niet .  Het  moeten vechten voor geluk van je kind zuigt je leeg. Hartstikke leeg. Of ze voor deze allergie een epi pen hebben dan hoor ik het graag, want soms heb je echt een boost nodig om weer verder te vechten tegen die verrekte wachtlijsten. Echt een gebroken been voor Koen zou veel fijner zijn geweest dan zijn autisme. Dan was Koen er na 6 weken vanaf zijn geweest......